मृत्यूलाइ पत्र

मृत्यूलाई पत्र
 
प्रिय मृत्यू !
तिमी छोइने गरी पछि लाग्यौ म च्याहाँ गरेको दिन
सधैं मेरो छाया बनेर सँगैसँगै
जन्मदाताले छाड्नेछन्, प्रियसी र सन्ततिहरुले बिदा गर्लान्
तर तिमी सधैं मेरै साथ हुनेछौ,
तिमीजस्तो साथी लिएर आएकोमा मलाइ गौरव छ मृत्यू ।

यो स्वार्थी शरीरसँग ओर्लेपछि
तिमीसँग केही तुच्छ अनुरोध छन् मेरा
केही आत्मज÷तनयाहरु छन्
ती उकालोमा चढ्न सिकुन्
धमिलो सानो खोला तर्ने आँट गरुन्
तिनका निजी सपनाले पालुवा हालुन्

एउटी अर्धाङ्गिनी छ,
सन्तानको बढोत्तरीमा पतिको छायाँ देखोस्
अनि भूल्न सकोस् मलाई ।
केही आस्थाहरु छन् तिनले जरा टेक्न पाउन्
मलाई हेर्ने केही मानिसका आशालु आँखाहरु छन्
तिनले तृप्ति पाउन् ।
मैले बोकेको शरीरमा लागेका दागहरु
पखालिएका होउन् ।

मेरो देशमा शान्तिको रापिलो किरणमा
सत्ताको शक्ति नहुनेहरुले ढाड सेक्दै होउन्
समृध्दिको कोपिला पलाएको बेला
भोलीका आशामा आज मान्छेका पसिना रहर गरेर बगून्
शहरमा एउटा उत्सव हुँदै गर्दा
गाउँको आँगनमा ख्याली नाच गम्केको बेला
म तिम्रो बाहुपाशमा समर्पित हुन पाऊँ–मन्द मुस्कान सहित ।

अरु मलाई केही चाहिंदैन मृत्यू
तिमीसँग साथ लागेर अनन्त यात्रामा निस्केको बेला
मेरा नाताबाहेकका केही मानिसहरुका आँखा रसिला होउन्
मैले कखरा पढेको स्कूलको धुलोमा
पछि छाप लाउन आउनेहरुले मेरा कथा हालून
सूर्य–किरणले मेरो हिमालको टाकुराबाट बेशीतिर ओर्लंदै गर्दा
एउटा बसन्तको मनोरम बिहानीमा
त्यो दिन ढीलो होस् या चाँडै–मलाई वास्ता छैन,
म तिम्रो बाहुपाशमा खुशीसाथ समर्पित होऊँ । 

फाल्गुण २५, २०६८

सानसेवाष्टियन, स्पेन