आमा, चिवे चरा र मेपलका पातहरू

("आमा, चिवे चरा र मेपलका पातहरू" शीर्षकको कविताबाट केही अंश)

बचेराहरू छन्

प्रतीक्षामा मुख बाएर अनिकालको

एक फाँको चारा छ

कुन ओढारमा खसाल्ने हो?

ऊ अलमलिन्छे

बचेराहरूका भोकका ओढारहरू

उसको हृयद निल्छन् कप्लक्क।

गलेकी छ ऊ

भोक, थकाई र चिस्यानले

त्यो के हो? जसले फर्काउँछ फेरी

उनै बर्फिला चट्टानी पहाडतिर

जहाँ केही क्रन्दनहरू फुत्किन्छन्

अनि उसको एक फाँक चारामा बदलिन्छन्

फेरी उही तुषारो फोराइमा

उसको सिसिफस प्रयत्नहरू

सन्तानको मोहमा श्रापित हुन्छन्

पश्चिमी क्षितिजमा

कलेजी रङ नपोतिँदै

उसले गुँडमा फर्किनु छ।

.............................

मेपलका पातहरू

हुर्केका सन्तानले आमाको काख छोडे झैं

हाँगाबाट झर्दैछन् फुत्त फुत्त

भुकभुके उज्यालोमा घर छोडेको सन्तान

टुकी बलेको पहिलो प्रहरको कुनै साँझ

फर्केला ढोकाबाट आमा! भन्दै

तर यी पातहरू फर्कन्नन्

तिनको बिदाइमा

अघाउन्जी रून पाउने छैन त्यो रूख

यिनै पातहरूले

सँगै लिएर झरेका झन् आँशुका झरनाहरू

केवल सुकसुकाइ छाडेर बोटमा।

.....................................

ए पथिक !

तिम्रो बाटो अझै कति छ?

नबिर्स है मुस्काउनपछिल्तिर फर्केर 

आफ्नै पैतालाका डोबहरू हेरेर

किन भने,

एक दिन

मेपलका पात निख्रने छन्

एक भुल्को अँध्यारो

तिम्रो छाती टेकेर अघि बढ्नेछ।

सान सेबाष्टियन, स्पेन

२३ जनवरी, २०१४