सोमरसमा लठ्ठिंदै
उर्वशी नृत्यमा
इन्द्र मदहोस भएको बेला
अमरावती बगैंचाको एक टुक्रा चोरेर
इलाममा टाँसिदिएथ्यो
पहाडको कुनै देवताले।
कुम्भकर्ण नींदमै छ,
पाण्डिम आङ तन्काउँदैछ
श्रीअन्तु
सुत्केरी भएर
गोलकाँक्री सुर्य जन्माउँदा
बुढेशकालमा पहिलो सन्तान-सुखमा
मुस्कुराइरहेकी जीर्णकाया आमा झैं
हाँस्छ कञ्चनजङ्घा,
जिस्काउँछ सगरमाथा
र लजाउँछ मकालु।
यही बाटो माथि लाग्दैछन्
केही अगस्ति भुँडेहरू
भ्रष्टको भाकलमा
नफकिनु है पाथीभरा !
ती चाहन्छन्
देशको भकारीमा दुलो पारेर
आफ्नै पाथी मात्र भरिरहूँ।
अर्का थरी छन्
तेरो मेरोमा अल्मलिन्छन्
यसै भूमिमा
चुच्चा नाकले ख्याली गाएकै हो
चिम्सा आँखाले दुर्गा पुजेकै हो
कालो छालाले खुवाएकै हो
जलेबी, खुर्मा र अनरसाहरू
ए दाइ !
हाम्रो रगतको रङ
कहाँनेर बदलियो?
म त
माइखोलाको किनारै किनार
अलैंची चपाउँदै
अम्रिसो घारीमा पुगेर
ल्याएको छु एउटा कुचो
बढार्नेछु- मनका कसिंगरहरू
सिउरिने छु गुराँस
र बजाउनेछु बिनायो
सन्दकपुरे पखेरामा।
देशबाट के पाएँ र भन्नेहरूले,
इलम नहुनेहरूले
इलामबाट सिक्न
बिलम्ब नगरून्
ओलन बेचे पनि, आलु रोपे पनि
ठिहिराउने हिउँदमा
अदुवा हालेको चिया पिउँला
आलुको झोलमा
अकवरे खुर्सानी निमोठेर
रसिला आँखा पार्दै
बुक्याउँला एक थाल ढींडो
इलाम !
तिम्रा राता गाला हेर्न
म फेरी आउनेछु।
- २३ जनवरी, २०१४
सान सेबाष्टियन, स्पेन
No comments:
Post a Comment